محمد کاظم رمضانی؛ احمد حیدری
چکیده
در این تحقیق با استفاده از مدلهای جدید 58 حشره‌کش و کنه‌کش موجود در کشور که عمدتاً در مبارزه با آفات و کنه‌‌های گیاهی مورد استفاده قرار می‌‌گیرند مورد بررسی قرار گرفت. پارامتر‌‌های مهم پایداری کلی ...
بیشتر
در این تحقیق با استفاده از مدلهای جدید 58 حشره‌کش و کنه‌کش موجود در کشور که عمدتاً در مبارزه با آفات و کنه‌‌های گیاهی مورد استفاده قرار می‌‌گیرند مورد بررسی قرار گرفت. پارامتر‌‌های مهم پایداری کلی (Pov)، پتانسیل انتقال آن‌ها را از مکان مصرف (LRTP)، نسبت جذب انسانی (Intake fraction)، با استفاده از مدلهای OECD POV & LRTP Screening Tool، USES-LCA 2.0 و SimpleBox 3.0 محاسبه و با تلفیق داده‌‌های بدست آمده با جذب قابل قبول روزانه (ADI)، اثرات سمی برای موجودات خاکزی (LD50 زنبور عسل) اثرات سمی برای موجودات آبزی (LC50 ماهی)، و اثرات سمی برای پستانداران (LD50 موش) ریسک حشرهکشها و کنهکشهای موجود در کشور به تفکیک محاسبه و رتبه بندی شدند. 38 درصد از کنهکشهای مورد استفاده در کشور در گروه با ریسک کم، 38 درصد در گروه خطر متوسط و 23 در صد در گروه خطر زیاد طبقه‌بندی شدند. در مورد حشرهکشها 31/7 درصد در گروه کم خطر، 26/9 درصد در گروه متوسط، 23/8 درصد در گروه با ریسک زیاد و 15/8 درصد حشره کش‌‌ها در گروه خطر خیلی زیاد طبقه بندی شدند. بر اساس نتایج مربوط به رتبه بندی ریسک حشرهکشها و کنهکشهای مورد استفاده، در درختان میوه دانه دار و هسته دار 42/9 درصد، در پسته 41/2 درصد، در مرکبات 35 درصد، در سویا 10 درصد، در چغندر قند 29/4 درصد، در سبزی و جالیز 17/6 درصد، در پنبه 26/3 ، و در گندم و برنج 31 درصد از حشرهکشها و کنهکشهای مورد بررسی در گروه خطر کم (I) قرار دارند. بنابراین، با توجه به این نتیجه امکان مدیریت کنه‌کش‌‌ها و حشرهکشها در جهت کاهش میزان ریسک وجود دارد. شناسائی آفتکش‌‌های کم خطر بر اساس هر گروه در محصولات مختلف امکان جایگزینی تدریجی از آفتکش‌‌های پر خطر به آفتکش‌‌های کم خطر را در طول زمان برای متولیان و مدیریت ریسک آفتکش‌‌ها امکان پذیر می‌‌نماید.
