آفات و بیماری‌های گیاهی

کارآیی غلظت‌های مختلف میکروکپسول دربردارنده Talaromyces flavus با دو فرمولاسیون پودر و سوسپانسیون در کنترل بیماری پژمردگی فوزاریومی گوجه‌فرنگی

محمد حسین شعبانی؛ لاله نراقی؛ مژده ملکی؛ مریم نگهبان

دوره 90، شماره 1 ، شهریور 1401، ، صفحه 1-9

https://doi.org/10.22092/jaep.2022.355643.1409

چکیده

در این تحقیق، کارآیی فرمولاسیون‌های میکروکپسول پودر و میکروکپسول سوسپانسیون Talaromyces flavus با غلظت‌های 106×2 ،106×4، 106×6، 106×8 و 107 واحد پرگنه ساز در هر گرم فرمولاسیون با روش افزودن به خاک وغلظت ... بیشتر

مهار زیستی بیماری پوسیدگی طوقه برنج ناشی از با استفاده از برخی قارچ‌های اندوفیت

نرجس‌خاتون رامش؛ شهرام نعیمی؛ سعید رضائی؛ خلیل‌بردی فتوحی‌فر

دوره 87، شماره 2 ، اسفند 1398، ، صفحه 281-296

https://doi.org/10.22092/jaep.2020.128244.1309

چکیده

این پژوهش با هدف، جداسازی و شناسایی قارچ‌های اندوفیت برنج به‌منظور کاربرد آن‌ها به‌عنوان جایگزین مؤثر و بی‌خطر به جای قارچکش‌های شیمیایی برای کنترل بیماری پوسیدگی طوقه با عامل Fusarium fujikuroi انجام ... بیشتر

رفتار پراکنش زنبور در مزرعه برنج

جلال شیرازی؛ مسعود امیرمعافی؛ همت دادپور؛ علی جوینده

دوره 87، شماره 2 ، اسفند 1398، ، صفحه 297-308

https://doi.org/10.22092/jaep.2019.128473.1314

چکیده

پراکنش زنبور Trichogramma brassicae Bezd. با رهاسازی تعداد 50000 فرد بالغ در مرکز دو مزرعه برنج و 4 نوبت نمونهبرداری به‌وسیله تخم تله بید غلات Sitotroga cerealella (Oliv.)) و کارتهای زرد چسبنده مطالعه شد. نتایج نشان داد ... بیشتر پراکنش زنبور Trichogramma brassicae Bezd. با رهاسازی تعداد 50000 فرد بالغ در مرکز دو مزرعه برنج و 4 نوبت نمونهبرداری به‌وسیله تخم تله بید غلات Sitotroga cerealella (Oliv.)) و کارتهای زرد چسبنده مطالعه شد. نتایج نشان داد در مزرعه اول ضریب پخش معادل 04/3 مترمربع در روز در نمونهبرداری اول بود، اما این مقدار در نوبت دوم بیش از 50 درصد کاهش داشت (07/1 مترمربع در روز) و در نوبت سوم به 28/11 مترمربع در روز رسید. در مزرعه دوم همین ضریب از 93/3 متر مربع در روز به 76/29 متر مربع در روز در نمونه‌برداری سوم رسید. فاصله در برگیرنده 98 درصد جمعیت زنبور، در مزرعه اول، 80/9 متر در نمونه‌برداری اول ثبت شد و به حداکثر 11/15 متر در نمونه‌برداری سوم رسید، اما در مزرعه دوم از 21/11 متر در نوبت اول به ‌حداکثر 45/53 متر در نوبت سوم افزایش یافت. متوسط تعداد زنبور باقیمانده در مزرعه اول 67/630 عدد و در مزرعه دوم 18/272 عدد در واحد سطح در کل دوره آزمایش بود. حداکثر میانگین میزان پارازیتیسم در مزرعه اول و دوم در نوبت اول نمونهبرداری در شعاع یک متری از نقطه رهاسازی مشاهده شد (به‌ترتیب 75/64 و 91 میانگین تخم پارازیته به ازای هر کارت) و با گذشت زمان و افزایش فاصله، کاهش یافت. نتیجهگیری اینکه برای بهرهمندی بهتر از رهاسازی زنبور تریکوگراما در کنترل ساقه خوار برنج، نیاز است تا توزیع زنبورها در مزرعه یکنواخت تر انجام شود. این امر نیازمند تغییر شیوه بستهبندی و رهاسازی زنبور است.

اثرات زیرکشندگی قارچ بیمارگر Metarhizium anisopliae روی شته جالیز Aphis gossypii در سه دمای ثابت

زهرا علیزاده گل سفیدی؛ امین صدارتیان جهرمی؛ مجتبی قانع جهرمی

دوره 87، شماره 1 ، شهریور 1398، ، صفحه 117-128

https://doi.org/10.22092/jaep.2019.125102.1267

چکیده

در پژوهش حاضر، اثرات زیرکشندگی (LC30) قارچ بیمارگر Metarhizium anisopliae روی شته Aphis gossypiiدر سه دمای ثابت 20، 25 و 1±30 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5±65 درصد و دوره روشنایی 16 ساعت با استفاده از روش تجزیه جدول زندگی دو ... بیشتر در پژوهش حاضر، اثرات زیرکشندگی (LC30) قارچ بیمارگر Metarhizium anisopliae روی شته Aphis gossypiiدر سه دمای ثابت 20، 25 و 1±30 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5±65 درصد و دوره روشنایی 16 ساعت با استفاده از روش تجزیه جدول زندگی دو جنسی ویژه سن مرحله‌‌ زیستی مطالعه شد. کم‌ترین طول دوره زیستی مراحل نابالغ این آفت در دمای 25 درجه سلسیوس 37/4 روز، بیش‌ترین طول عمر ماده‌های بالغ نیز در همین دما 73/16 روزبود. باروری کل افراد تیمار شده با غلظت زیرکشنده قارچ M. anisopliae نیز در دماهای مختلف مورد مطالعه از نظر آماری متفاوت بود و کمترین میزان این پارامتر در دمای 30 درجه سلسیوس 60/3 پوره بود. پارامترهای رشد جمعیت نتاج افراد تیمار شده نیز تحت تأثیر دماهای مختلف مطالعه شد. در دمای 30 درجه سلسیوس، به‌دلیل بالاتر بودن نرخ مرگ نسبت به تولد، مقدار نرخ ذاتی افزایش جمعیت (r) برابر با 091/0- (بر روز) بود. مقادیر محاسبه شده نرخ خالص تولید مثل (R0) نیز در دو دمای 20 و 30 درجه سلسیوس به‌ترتیب 46/5 و 47/0 نتاج/فرد بود که بهصورت معنیداری کمتر از دمای 25 درجه سلسیوس،29/66 نتاج/فرد بود. نتایج به‌دست آمده نشان داد که دماهای 20 و 30 درجه سلسیوس قدرت بیماری‌زایی قارچ بیمارگر M. anisopliae روی شته جالیز را به‌صورت معنی‌داری تحت تأثیر قرار می‌دهند. یافته‌های پژوهش حاضر تأثیر بهسزایی در افزایش کارایی بیولوژیک بیمارگر میکروبی M. anisopliae در برنامههای مدیریتی آفات مختلف خواهد داشت.

تنوع غذایی جغد گوش دراز در استان‌های البرز، اصفهان و همدان از طریق بررسی ریمه با تاکید بر جوندگان

ابوالقاسم خالقی زاده؛ مریم امیدی

دوره 86، شماره 1 ، شهریور 1397، ، صفحه 41-50

https://doi.org/10.22092/jaep.2018.111082.1171

چکیده

جغد گوش دراز Asio otus (Linnaeus, 1758) (Aves: Strigidae) در گذشته به عنوان یکی از جغدهای کمیاب ایران مطرح بود اما خوشبختانه جمعیت آن در سال‌های گذشته در نقاط مختلف کشور در حال افزایش بوده است. پرندگان شکاری از جمله جغدها، ... بیشتر جغد گوش دراز Asio otus (Linnaeus, 1758) (Aves: Strigidae) در گذشته به عنوان یکی از جغدهای کمیاب ایران مطرح بود اما خوشبختانه جمعیت آن در سال‌های گذشته در نقاط مختلف کشور در حال افزایش بوده است. پرندگان شکاری از جمله جغدها، بقایای غیرقابل هضم طعمه‌های بلعیده شده را به صورت گلوله‌های استوانه‌ای شکل از دهان خود خارج می‌کنند که به آن ریمه (pellet) گفته می‌شود. در این پژوهش از مناطق مهرشهر کرج، اصفهان و بهار همدان، 744 ریمه جمع‌آوری شد. ریمه‌ها پس از انتقال به آزمایشگاه، ابتدا، تمیز، شماره‌گذاری، اندازه‌گیری و توزین شد. سپس با خیساندن ریمه‌ها توسط الکل، طعمه‌های قابل شناسایی آن تفکیک و شناسایی شدند. به طور کلی، جوندگان در 551 ریمه (74/06%)، پرندگان در 211 ریمه (28/36%)، حشره‌خوارها در 20 ریمه (2/69%) و حشرات در 13 ریمه (1/75%) وجود داشتند. از کل 583 طعمه شناسایی شده جوندگان، 231 طعمه از جنس موش‌ها Mus (39/62%)، 152 طعمه از جنس ول‌ها Microtus (26/07%)، 133 طعمه از جنس هامسترها Cricetulus (22/81%)، 47 طعمه از جنس مریون Meriones (8/06%) و جنس‌های Rattus، Nesokia و Rhombomys سهم بسیار کمی داشتند (به ترتیب 2/40%، 0/69% و 0/34%). گونه غالب در اصفهان جنس هامسترها Cricetulus (35/15%)، در همدان جنس موش‌ها Mus (43/80%) و در کرج ول‌ها Microtus (54/37%) بود. به علت عدم هراس نه چندان زیاد جغد گوش دراز از انسان و حضور آن در کنار زمین‌های کشاورزی در آینده نزدیک می‌توان اقدام به جلب آن‌ها برای استفاده در کنترل تلفیقی جوندگان در مزارع کشاورزی نمود.

ارزیابی توان آنتاگونیستی سودوموناس‌های فلورسنت ریزوسفر سیب‌زمینی در کنترل Ralstonia solanacearum در شرایط گلخانه

المیرا حسنی؛ غلامرضا خداکرمیان

دوره 85، شماره 2 ، اسفند 1396، ، صفحه 155-166

https://doi.org/10.22092/jaep.2017.108372.1137

چکیده

این پژوهش، با هدف ارزیابی توان آنتاگونیستی باکتری‌های Pseudomonas fluorescent علیه Ralstonia solanacearum عامل پژمردگی باکتریایی سیب‌زمینی در گلخانه انجام شد. تعداد 80 استرین سودوموناس روی محیط کشت King,s B از خاک پیرامون ریشه ... بیشتر این پژوهش، با هدف ارزیابی توان آنتاگونیستی باکتری‌های Pseudomonas fluorescent علیه Ralstonia solanacearum عامل پژمردگی باکتریایی سیب‌زمینی در گلخانه انجام شد. تعداد 80 استرین سودوموناس روی محیط کشت King,s B از خاک پیرامون ریشه و غده سالم گردآوری شده از 10 مزرعه جدا شد. باکتریR. solanacearum از سیب‌زمینی آلوده روی محیط کشت اختصاصی دارای تری فنیل تترازولیوم کلراید (TTC) جداسازی شد. توانایی استرین‌های باکتری‌های P. fluorescent در جلوگیری از رشد بیمارگر با استفاده از آزمون کشت سه نقطه‌ای و اندازه‌گیری هاله بازدارنده در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار بررسی شد. نتایج نشان داد که استرین‌های EH87، EH203 با میانگین قطر هاله بازدارنده 3.78 و 3.65 سانتی‌متر و استرین‌های EH27 و EH40 با میانگین قطر هاله بازدارنده 1.85 و 1.54 سانتی‌متر به ترتیب بیشترین و کمترین درصد بازدارندگی از رشد را نشان دادند. بر مبنای نتیجه آزمایش بازدارندگی در آزمایشگاه از میان استرین‌های بررسی شده، تعداد نه استرین به عنوان نماینده برای بررسی‌های گلخانه‌ای انتخاب شدند. نتایج تعیین ویژگی‌های فنوتیپی و واکنش فوق حساسیت در بر‌گ‌های توتون نشان داد که این نه استرین به گونه‌های Pseudomonas putida و بیووارهای یک، دو و چهارP. fluorescens تعلق دارند. توان آنتاگونیستی استرین‌های سودوموناس‌های فلورسنت علیه باکتریR. solanacearum در شرایط گلخانه با روش آغشته‌سازی نشاء در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار بررسی و فاکتور‌های رشد پس از سه ماه اندازه‌گیری و ثبت شد. نتایج نشان داد که استرین‌های EH70، EH49 کارایی بیوکنترلی بالایی نسبت به شاهد آلوده داشته و توانستند به ترتیب میزان بیماری را 84 و 75 درصد کاهش دهند. ژن‌های کد کننده 16SrRNA استرین‌های برگزیده با استفاده از پرایمرهای همگانی توسط PCR تکثیر و سپس توالی یابی شد. نتایج نشان داد که استرین EH53، 98 درصد به باکتری‌های، Pseudomonas fluoresent شباهت دارد.

کنترل بیولوژیک بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی سیب زمینی با استفاده از عوامل بیوکنترل انتخابی (مقاله‌ی انگلیسی)

جهانشیر امینی

دوره 84، شماره 2 ، اسفند 1395، ، صفحه 11-20

https://doi.org/10.22092/jaep.2017.108122

چکیده

بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی سیب زمینی از عوامل محدود کننده کشت و تولید سیب زمینی است. در این تحقیق 14 عامل کنترل کننده زیستی از هفت گونه متفاوت شامل Trichoderma harzianum، Trichoderma deliquescens، Fusarium oxysporum، Talaromyces flavus، Bacillus ... بیشتر بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی سیب زمینی از عوامل محدود کننده کشت و تولید سیب زمینی است. در این تحقیق 14 عامل کنترل کننده زیستی از هفت گونه متفاوت شامل Trichoderma harzianum، Trichoderma deliquescens، Fusarium oxysporum، Talaromyces flavus، Bacillus subtilis، Pseudomonas fluorescens و Serratia marcescens به منظور بررسی فعالیت ضد قارچی در شرایط آزمایشگاه و گلخانه بر علیه قارچ بیمارگر Verticillium dahliae مورد آزمایش قرار گرفت. مکانیسم تاثیر آنتاگونیستی عوامل بیوکنترل علیه قارچ بیمارگر به روشهای کشت متقابل، تولید مواد فرار و مایع خارج سلولی بررسی گردید. تمام عوامل بیوکنترل سبب کاهش قابل توجهی از رشد پرگنه قارچ بیمارگر در شرایط آزمایشگاه شدند. جدایه های T. flavus بیشترین تاثیر بازدارندگی (7/66 – 4/65 درصد) به روش کشت متقابل روی قارچ بیمارگر ایجاد کردند. توانایی عوامل بیوکنترل در تولید سیدروفور، پروتئاز، سیانید هیدروژن و اندول استیک اسید نیز متفاوت بود. نتایج آزمایشات گلخانه ای بعد از 75 روز نشان داد تمام عوامل بیوکنترل سبب کاهش شدت بیماری و تغییر رنگ آوند در گیاهان تیمار شده به میزان متفاوتی شدند. بر این اساس، جدایه T. flavus TFPV24 بیشترین تاثیر را در کاهش شدت بیماری (76%) و تغییر رنگ آوند داشت و باعث افزایش محصول (171%) در مقایسه با شاهد گردید. بطور کلی جدایه های T. flavus در شرایط آزمایشگاه و گلخانه بیشترین و باکتری S. marcescens SMTR کمترین تاثیر آنتاگونیستی را روی کنترل قارچ بیمارگر داشتند. بنابراین، نتایج این تحقیق نشان داد جدایه هایT. flavus توانایی کنترل زیستی بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی سیب زمینی را دارند.

استفاده از تعامل نماتد Caenorhabditis elegans، قارچ Arthrobotrys oligospora و باکتری Bacillus subtilis در کنترل نماتد Meloidogyne javanica

حدیث مصطفی‌نژاد؛ نوازاله صاحبانی

دوره 82، شماره 2 ، اسفند 1393، ، صفحه 103-114

https://doi.org/10.22092/jaep.2015.100697

چکیده

در این تحقیق از تعامل نماتد Caenorhabditis elegans، قارچ Arthrobotrys oligospora و باکتری Bacillus subtilis در کنترل نماتد مولد گره ریشه Meloidogyne javanica استفاده شد. باکتری مذکور جهت تحریک سیستم دفاعی گیاه در بدو تیمار و به عنوان غذای نماتد ... بیشتر

القای مقاومت سیستمیک در گیاه گوجه‌فرنگی با استفاده از جدایه غیر بیماریزای فوزاریوم علیه بیماری پژمردگی فوزاریومی گوجه فرنگی ناشی از قارچ Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici در شرایط گلخانه (مقاله‌ی انگلیسی)

جهانشیر امینی؛ جلیلوف فیفزی سیدوویچ

دوره 78، شماره 1 ، شهریور 1389، ، صفحه 15-32

چکیده

بیماری پژمردگی فوزاریومی‌گوجه‌فرنگی به وسیله قارچ Fusarium oxysporum f.sp. lycopersici ایجاد شده و یکی از بیماری‌های مهم آوندی گوجه‌فرنگی است که خسارت قابل توجهی به محصول گوجه‌فرنگی در مزرعه و گلخانه وارد می‌نماید. ... بیشتر بیماری پژمردگی فوزاریومی‌گوجه‌فرنگی به وسیله قارچ Fusarium oxysporum f.sp. lycopersici ایجاد شده و یکی از بیماری‌های مهم آوندی گوجه‌فرنگی است که خسارت قابل توجهی به محصول گوجه‌فرنگی در مزرعه و گلخانه وارد می‌نماید. در این تحقیق امکان کنترل این بیماری توسط جدایه غیر بیماری‌زای F. oxysporum در شرایط آزمایشگاه و گلخانه مورد بررسی قرار گرفت. جدایه فوزاریوم غیر بیماری‌زا در شرایط آزمایشگاه با استفاده از روش کشت متقابل، هیچگونه تأثیری بر کاهش رشد شعاعی قارچ بیمارگر روی محیط کشت PDA نداشت. تأثیر جدایه مذکور در شرایط گلخانه با استفاده از دو روش مایه‌زنی ریشه (root dip) و آلودگی خاک مورد ارزیابی قرار گرفت. در روش اول، ریشه نشاء‌های سه هفته‌ای گیاه گوجه‌فرنگی رقمBeliy naliv-241 حساس به نژاد یک به مدت نیم ساعت در سوسپانسیون 106 اسپور در میلی‌لیتر جدایه فوزاریوم غیر بیماری‌زا قرار داده شد و سپس در داخل گلدان نشاء گردیدند. بعد از یک هفته دوباره گیاهچه‌ها از خاک خارج و ریشه آنها با سوسپانسیون اسپور قارچ بیمارگر در غلظت و زمان مذکور مایه‌زنی و در خاک گلدان‌ها کشت و در شرایط گلخانه نگهداری شدند. در روش دوم بذور گوجه‌فرنگی رقم ذکر شده در خاکی که اسپور فوزاریوم غیر بیماری‌زا به ازای هر گرم خاک گلدان یک دهم میلی لیتر از سوسپانسیون اسپور 106 به آن اضافه شده بود کشت (به ازای هر گلدان یک لیتری 100 میلی‌لیتر) و بعد از سه هفته به داخل خاک گلدان‌های آلوده به قارچ بیمارگر (یک دهم میلی‌لیتر از سوسپانسیون اسپور 106 در هر گرم خاک) منتقل شدند. آزمایش در قالب طرح کامل تصادفی با شش تکرار انجام شد. از دو سری تیمار شاهد به ترتیب با آب مقطر سترون و بیمارگر استفاده شد. در هر دو روش علایم بیماری بعد از سه هفته در تیمار شاهد مشاهده گردید و جدایه فوزاریوم غیر بیماری‌زا شدت بیماری را به میزان 62 درصد در مقایسه با شاهد کاهش داد. به منظور بررسی القای مقاومت در گیاه گوجه‌فرنگی به وسیله جدایه فوزاریوم غیر بیماری‌زا، سه آزمایش دو قسمت نمودن ریشه، استفاده از بنومیل و قطع ریشه استفاده شد، بطوریکه در روش اول بیمارگر و جدایه غیر بیماری‌زا از لحاظ مکانی و در دو روش دیگر از لحاظ زمانی با هم فاصله داشتند. در هر سه روش گیاهچه‌های سه هفته‌ای در داخل محلول غذایی پرورش و جدایه غیر بیماری‌زا و بیمارگر با فاصله زمانی به آن اضافه گردید. نتایج آزمایشات بعد از هشت هفته نشان داد که جدایه مذکور بطور متوسط شدت بیماری را به میزان 75 درصد در مقایسه با شاهد کاهش داد. بطور کلی نتایج حاصل از سه آزمایش مشخص نمود که جدایه فوزاریوم غیر بیماری‌زا باعث القای مقاومت در گیاه گوجه‌فرنگی علیه بیماری پژمردگی فوزاریومی‌گوجه‌فرنگی می‌شود و می‌تواند به عنوان یک عامل بیوکنترل بالقوه در مدیریت این بیماری در بررسی‌های آتی لحاظ گردد

شناسایی سودوموناس‌های فلورسنت رایزوسفر سیب‌زمینی و ارزیابی توان آنتاگونیستی آن‌ها در کنترلPectobacterium carotovorum در شرایط مزرعه

غلام خداکرمیان؛ دوستمراد ظفری

دوره 77، شماره 2 ، اسفند 1388، ، صفحه 1-18

چکیده

از خاک اطراف ریشه و غده‌های سیب‌زمینی مناطق همدان، دماوند و قصرشیرین نمونه‏برداری شد. از این نمونه‌ها روی محیط کشت pseudomonas agar F، 96 استرین باکتری جنس سودوموناس فلورسنت کننده جدا شد. بر اساس فعالیت آنتاگونیستی ... بیشتر از خاک اطراف ریشه و غده‌های سیب‌زمینی مناطق همدان، دماوند و قصرشیرین نمونه‏برداری شد. از این نمونه‌ها روی محیط کشت pseudomonas agar F، 96 استرین باکتری جنس سودوموناس فلورسنت کننده جدا شد. بر اساس فعالیت آنتاگونیستی استرین‌های سودوموناس فلورسنت جدا شده روی محیط کشت فوق علیه Pectobacterium carotovorum عامل پوسیدگی نرم سیب‌زمینی، تعداد 40 استرین نماینده گروه‌های عمده آنتاگونیستی انتخاب و ویژگی‌های فنوتیپی آن‌ها تعیین شد. نتایج بررسی‌های فنوتیپی نشان داد که استرین‌های نماینده به سه گونه Pseudomonas aeruginosa، P. putida و بیووارهای دو، سه و پنج P. fluorescens وابسته هستند. ارزیابی توانایی بیوکنترل تعداد 20 نماینده از استرین‌ها علیهPectobacterium carotovorum عامل بیماری پوسیدگی سیب‌زمینی در شرایط آزمایشگاه نشان داد که عمده این استرین‌ها قادر به بازدارندگی از رشد باکتری یاد شده بوده و در سطح یک درصد دارای تفاوت معنی‌دار هستند. بر اساس بررسی‌های آزمایشگاهی شش استرین نماینده انتخاب شد. از این استرین‌ها در آب مقطر سوسپانسیون تهیه و جذب نوری آن‌ها به 1/0 رسانده شد. سپس سوسپانسیون باکتری‌ها به ترتیب هزار (غلظت I) و ده هزار بار (غلظت II) رقیق شد. غده‌های سیب‌زمینی توسط سوسپانسیون‌های تهیه شده آغشته و در خاک آلوده به باکتری P. carotovorum در شرایط مزرعه کاشته شدند. آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که استرین‌های مورد بررسی از نظر توانایی کنترل باکتری P. carotovorum عامل بیماری پوسیدگی سیب‌زمینی دارای تفاوت معنی‏دار بوده و توانستند میزان بیماری را بین 5/2 تا 75/38 درصد کاهش دهند. بین دو غلظت به کار رفته استرین‌های باکتری‌های آنتاگونیست از نظر میزان بازداری از بیماری تفاوت معنی‏داری مشاهده نشد.

بررسی تأثیر قارچ Lecanicillium muscarium (Deut.: Moniliales) روی طول عمر، باروری و رفتار جفتگیری زنبور پارازیتویید Aphidius nigripes (Hym.: Aphididae)

حسن عسکری؛ مریم عجم حسنی

دوره 76، شماره 2 ، اسفند 1387، ، صفحه 15-32

چکیده

تحقیق حاضر به منظور بررسی اثرات قارچ Lecanicillium muscarium روی میزان تخمریزی، طول عمر و رفتار جفتگیری زنبورهای نر و ماده Aphidius nigripes Ashmead انجام گرفت. سطوح مختلف آلودگی با محلول پاشی غلظت‌های مختلف قارچ (شامل 105 و ... بیشتر تحقیق حاضر به منظور بررسی اثرات قارچ Lecanicillium muscarium روی میزان تخمریزی، طول عمر و رفتار جفتگیری زنبورهای نر و ماده Aphidius nigripes Ashmead انجام گرفت. سطوح مختلف آلودگی با محلول پاشی غلظت‌های مختلف قارچ (شامل 105 و 107 اسپور در میلی‌لیتر به همراه شاهد، آب مقطر) و یا با نمونه‌برداری در روزهای مختلف روی زنبورهای نر و یا ماده ایجاد شد. سپس امکان انتقال قارچ از فرد آلوده به فرد سالم در هنگام جفتگیری، طول عمر، میزان پارازیتیسم، نسبت جنسی، وزن نتاج، زمان پیش از جفتگیری و طول مدت جفتگیری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در هیچ یک از حالات در اثر جفتگیری افراد آلوده با افراد سالم آلودگی قارچی منتقل نمی‌شود. همچنین نشان داده شد که جفتگیری نرهای آلوده به قارچ با ماده‌های سالم تأثیری روی زنده مانی و باروری ماده‌ها نداشته و طول عمر، میزان تخمریزی و نسبت جنسی نتاج با شاهد اختلاف معنی‌داری ندارد. بررسی اثر قارچ پس از 96 ساعت آلوده سازی، روی طول عمر و میزان تخمریزی زنبورهای ماده آلوده (پس از جفتگیری با نرهای سالم) نشان داد که طول عمر ماده‌های آلوده (9/0±6/6 روز) و میانگین تخمریزی آن‌ها (6/16±7/106) به طور معنی‌داری با طول عمر ماده‌های شاهد (4/1±7/10 روز عمر) و میانگین تخمریزی (4/16±3/161) تفاوت دارد. در حالیکه نسبت جنسی و وزن نتاج ماده‌های آلوده و شاهد تفاوت معنی‌داری با هم نداشتند. اثر آلودگی به قارچ روی رفتار جفتگیری زنبور پارازیتویید نر مؤثر تشخیص داده شد. به طوری‌که سه و چهار روز پس از آلوده شدن زنبورهای نر، زمان لازم برای شروع جفتگیری آن‌ها نسبت به شاهد به طور معنی‌داری افزایش یافت (به ترتیب 8/21±8/163 و 8/18±1/205 و شاهد 04/21±6/119 ثانیه). زنبورهای ماده آلوده به قارچ و شاهد تقریباً به طور همزمان با نرهای سالم شروع به جفتگیری کردند و طول مدت جفتگیری آن‌ها تفاوت معنی‌داری با هم نداشت.

زنبورهای پارازیتویید شب‌پره‌ی مینوز مرکبات در ایران

ابراهیم ابراهیمی؛ محمدرضا ملک زاده؛ زویا یفرمووا

دوره 76، شماره 2 ، اسفند 1387، ، صفحه 81-92

چکیده

نوزده گونه زنبور از خانواده‌ی Eulophidae از نقاط مختلف ایران از روی لاروهای شب‌پره‌ی مینوز مرکبات،Stainton Phyllocnistis citrella ، جمع‌آوری و شناسایی شد. فهرست گونه‌های شناسایی شده به شرح زیر است: Cirrospilus ingenuus Gahan, ... بیشتر

کنترل بیولوژیکی سیاهک سخت جو توسط باکتری‌های آنتاگونیست

حسن رضا اعتباریان؛ مهرنوش محمدی فر؛ حسین علیزاده؛ اصغر زارعی سرابی

دوره 74، شماره 2 ، اسفند 1385، ، صفحه 81-91

چکیده

در یک آزمایش صحرایی، کارایی شش استرین از باکتری Bacillus که از مزارع گندم استان‌های مرکزی، گلستان و مازندران و 11 استرین از باکتری فلورسنت از جنس Pseudomonas که از مزارع کرج و استان مرکزی جداسازی شده بود برای کنترل ... بیشتر

دوره 91 (1402)

دوره 90 (1401)

دوره 89 (1400)

دوره 88 (1399)

دوره 87 (1398)

دوره 86 (1397)

دوره 85 (1396)

دوره 84 (1395)

دوره 83 (1394)

دوره 82 (1393)

دوره 81 (1392)

دوره 80 (1391)

دوره 79 (1390)

دوره 78 (1389)

دوره 77 (1388)

دوره 76 (1387)

دوره 75 (1386)

دوره 74 (1385)

دوره 73 (1384)

دوره 71 (1382)

دوره 70 (1381)

دوره 68 (1379)

دوره 66 (1377)

دوره 65 (1376)

دوره 64 (1375)

کلیدواژه‌ها = کنترل بیولوژیک

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده